Invisible Cities

Invisible Cities is een choreografische en geluidsperformance, bedacht voor een reeks technische objecten/lichamen en één enkel menselijk lichaam. Dit performatieve project onderzoekt de resonanties van de periferie binnen het centrum en adresseert de onzichtbaarheid van marginale en technische lichamen door ze in beeld te brengen. Het werk bevraagt ​​de hiërarchieën die betrokken zijn bij de dynamiek van centrum en periferie vanuit twee verschillende invalshoeken: de centristische logica die werkzaam is in migratiestromen, en de logica die technische objecten naar de periferie van het theatrale mechanisme verbannen en tegelijkertijd het menselijk lichaam centraliteit toekent.

Een perifeer menselijk lichaam arriveert in het centrum, zijn status wordt verminderd. Het betreedt de schaduw van zijn eigen onzichtbaarheid, maar komt dan opnieuw in beeld.Hoe kan dit lichaam – dat vanuit de periferie naar het centrum komt en gereduceerd is tot zijn schaduw – in beeld komen zonder de centraliteit te betwisten? Hoe kan de periferie resoneren binnen het centrum en tegelijkertijd het proces van onzichtbaarheid dat het heeft doorstaan, erkennen?

Het stuk integreert elementen uit theater, choreografie, geluidsinstallatie en beeldende kunst. Het bestaat uit twee delen. Ten eerste biedt een geluidsinstallatie de bezoekers oriëntatie in een donkere ruimte, waarna de technische hulpmiddelen van de geluidsinstallatie zichtbaar worden en de ruimte verschuift. De actie die de ruimte verschuift, wordt performatief en brengt het materiaal naar het tweede deel, waar technische objecten en het menselijk lichaam samen optreden.

Invisible Cities, opgevat als een transdisciplinair stuk, heeft een onconventionele ruimte nodig (of een conventionele ruimte die onconventioneel gebruikt kan worden). De veelzijdigheid ervan maakt het mogelijk om het samen of in delen uit te voeren, afhankelijk van de mogelijkheden van de locatie.