Feral Reverie

Feral Reverie is een dromerige choreografie die wildheid niet als metafoor behandelt, maar als insubordinatie. Het stuk kraakt een sciencefictionruïne open waar niets standhoudt, zelfs de choreografie zelf niet. Het zweeft tussen digitale storingen en vuil, tussen fictie en realiteit, en roept een ruimte op die onstabiel, vloeibaar en wild is.

Op het podium bewegen drie performers zich door storingen, defecten en ontwijkingen; ze weigeren reparatie, weigeren de blauwdruk en bouwen uit as. Choreografie wordt zachte sabotage: een corrupte code, een storing met opzet, een taal van overleving geschreven in contact, vervorming, ineenstorting, weigering. Want ineenstorting is in deze wereld de enige grond die nog de waarheid vertelt.

Het stuk laat ons achter met een provocatie, geen troost: wat blijft er over als wildheid wordt verpletterd en verlangen wordt geketend door macht?