Paulien Oltheten

Biografie

Paulien Oltheten analyseert menselijk gedrag in de openbare ruimte, vaak in direct contact met voorbijgangers. Onbevangen zoekt ze naar situaties waarin ze poëtische of ritmische details kan uitlichten: manoeuvres met onhandige bagage, terloopse rituele handelingen, opvallende lichaamshoudingen of herhaalde routines die visuele sporen in de omgeving achterlaten. Als een hedendaagse stadsantropoloog documenteert Oltheten zulke gedragingen en patronen, vaak in subtiele samenhang met een doelgericht gekozen locatie of context. Vervolgens structureert en becommentarieert ze haar onderzoeksmateriaal tot een scherpzinnig narratief, dat ze vormgeeft als foto- en videowerk, publicaties, lezingen en performances.

Oltheten studeerde aan de Academie voor Kunst en Vormgeving ’s-Hertogenbosch (2000-2004) en de Rijksakademie van beeldende kunsten in Amsterdam (2005-2006). Haar werk was o.a. te zien in Stedelijk Museum Amsterdam, Nederlands Fotomuseum (Rotterdam) en Galerie Fons Welters (Amsterdam), Jeu de Paume (Parijs), Moscow Museum of Modern Art en Museum of Contemporary Photography (Chicago). Ze won de Dutch Doc Award (2012) en de Nouveau Prix Découverte des Rencontres d’Arles (2018), en was resident bij o.a. ISCP New York (2013) en Cité internationale des arts in Parijs (2017).

In residentie Lourdes

“In de zomervakantie passeerde ik Lourdes en bracht ik een aantal dagen met mijn camera door in de straten. Nu de menigte wegbleef, kon ik met een aangename afstand en rust de structuur, het mechanisme en het sociale gedrag van dit beroemde pelgrimsoord bekijken.

Naast de dagelijkse routine, vol regels en rituelen zoals de eucharistieviering (in meerdere talen) en de Mariaprocessie, werden er ook allerlei afspraken gemaakt over wat mensen geloven en als normaal accepteren. Je gaat er bijvoorbeeld mee akkoord dat water uit de Lourdes kraan heilig blijft, ook als je het thuis gebruikt of de fles bijvult met gewoon kraanwater.

Ik word een beetje jaloers als ik met mensen praat over religieus zijn, zoals in Lourdes. Het moet geweldig aanvoelen om, in een tijd waarin mensen twijfelen aan de waarachtigheid van nieuws, politiek en de toekomst, een 2000+ jaar oud raamwerk aan de werkelijkheid te kunnen geven, in dit raamwerk te stappen en te zeggen: dit is mijn waarheid. Ik geloof dit. Ik krijg hier steun van.

Dit nieuwe werk, in de vorm van een live (online) video essay, is een hardop nadenken en via mijn blik aftasten wat Lourdes is, in deze tijd. Maar al klikkend en scrollend door het materiaal zoek ik tegelijkertijd ook naar een antwoord waarom ik zelf daar was.”

project details