Biografie
Pieter Ampe is een danser, choreograaf en performer, bekend om zijn speelse werk over persoonlijke relaties. Na zijn studie aan P.A.R.T.S. (2004-2008) werkte hij samen met Gui Garrido aan Still Difficult Duet en trad hij toe tot ROSAS in The Song. Als artist-in-residence bij CAMPO in Gent creëerde hij (mede) verschillende internationaal toerende voorstellingen, waaronder Still Standing You (2010), Jake & Pete’s big reconciliation attempt… (2011) en So You Can Feel (2014).
In 2016 werkte hij als choreograaf aan It’s In The Small Things (KVS) en werkte later samen met Carte Blanche (2018) en de Icelandic Dance Company (2019). Hij danste in Meg Stuart’s Cascade en performde in Lisaboa Houbrechts’ Vakepoes. Als onderdeel van het Sweet & Tender Collaborations collectief maakte hij Attempts of Togetherness, 2025).
In 2022-23 ontving Pieter een subsidie van de Vlaamse Gemeenschap om ademhaling te onderzoeken als bron van beweging en stilte in performance. Een gevolg hiervan was het onderzoeksproject Aria / Silent Opera samen met Michael Schmid dat leidde tot workshops in Wenen, een wekelijks open ademplatform the breathing saloon en teaser/toonmomenten in Rubirock (Frankrijk) , kc Nona, Pitchplatforme KFDA en Dansand!
YOUR/MY BODY is een nieuwe etappe voor Pieter waar hij het werk met ademhaling integreerd in een praktijk die zijn opgebouwde kennis ter beschikking stelt om transdisciplinaire performances te maken met dansers, performers, muzikanten, kostuum en set designers en filmmakers. Eind 2026 zijn premieres gepland in Kanal Pompidou en tijdens Decemberdance.
In residentie YOUR/MY BODY
10.10.2024 – 10.10.2024
YOUR/MY BODY stelt het lichaam als drager van empathie centraal. In een tijd waarin ons leven steeds meer digitaal verloopt, groeit de kloof met het eigen lichamelijke ervaren. YOUR/MY BODY stelt daar een tegenbeweging tegenover: een terugkeer naar het voelende, tastbare, ademende lichaam. Niet anti‑technologisch, wel een noodzakelijke tegenhanger die nabijheid, empathie en menselijkheid activeert.
YOUR/MY BODY onderzoekt hoe het lichaam empathie kan genereren: via adem, blik, huid en stem worden lichamelijke signalen gedeeld en collectieve resonantie opgewekt. We hebben als mens van nature de neiging om te verbinden met wie op ons lijkt en om het onbekende met voorzichtigheid te benaderen. Nu de meeste mensen zich overal laten leiden door hun smartphones lijkt de kloof tussen mensen alsmaar groter te worden. De digitale revolutie waarin we ons bevinden is niet de oorzaak, maar werkt wel een versnelling van polarisatie in de hand.
Ik wil onderzoeken of we ons terug beter met elkaar kunnen verbinden wanneer we ons lichaam opnieuw meer voelen. Kan ik via performance mensen hun lichaam opnieuw meer laten voelen? Kan ik grenzen doorbreken die mensen verhinderen elkaar als gelijken te zien, en tegelijk de ander in zijn eigenheid laten bestaan? In een tijd waarin sociale media ons verbinden maar evengoed onze identiteit tot een merk reduceren, waarin individualistische identificatie steeds sterker wordt, wil ik zoeken naar een balans: hoe kan onze nood aan autonomie samengaan met onze nood aan aanraking, aan verbondenheid? Wat gebeurt er als we de culturele en sociale coderingen van het lichaam, de vermarkting, de conditioneringen van gender en macht onder ogen zien? En hoe kunnen we omgaan met de barrières van taal, met de schaamte die aanraking blokkeert, met de angst voor kwetsbaarheid, met de technologische middelen die lichamen reduceren tot data en beeld?
Ik woon in een appartementsgebouw in Laken waar vele culturen samenkomen. Hier hoeft niet alles op dezelfde manier gedeeld te worden, elke bubbel heeft zijn eigen cultuur en relatie tot lichamelijkheid. Hoe kan mijn project in relatie staan met mijn buren met verschillende vormen van dialoog.Ik hoop dat ik de vraag kan delen hoe het lichaam voor zichzelf spreekt en hoe het met zorg kan omgaan met de ander.