Pierre Philippe Hofmann

Hofmanns onderzoek richt zich op vraagstukken rond complexiteit in representatie. Omdat hedendaagse kennis de som is van alle ervaringen en avonturen uit het verleden, presenteert ze zich aan ons als een enorme massa specifieke, verweven informatie. Zelfs als de technologieën van vandaag de dag ons de indruk geven dat deze informatie voor iedereen, overal en altijd toegankelijk is, ontbreekt het ons nog steeds aan een systematisch begrip van onze omgeving. Om dit te verhelpen, zouden we in de verleiding kunnen komen onze kennis te verfijnen en aan te passen aan onze individuele mogelijkheden. Of zouden we het nog gemakkelijker aan specialisten overlaten om onze wereld beter te begrijpen? PP Hofmann gelooft niet echt in dit soort comfortabele oplossingen.

Zijn werk, dat deel uitmaakt van een conceptuele traditie, is voornamelijk geworteld in het landschap en probeert deze verschillende niveaus van complexiteit zichtbaar te maken. De kunstenaar verveelt zich nooit om het landschap op verschillende schaalniveaus te verkennen; hij creëert voortdurend vervormingen tussen tijd en ruimte, tussen het algemene en het bijzondere. Door middel van uithoudingsvermogen, herhaling, mise en abyme en de verwarring tussen live en opgenomen, stelt hij nieuwe interpretaties van de onmiddellijke werkelijkheid voor. Met zijn installaties creëert Hofmann nieuwe fenomenologische ervaringen en nieuwe interpretaties van de wereld. Het langlopende project Portrait of a Landscape is hiervan het meest voor de hand liggende voorbeeld. Net als in andere recente projecten hecht hij in zijn werk veel belang aan wandelen om in contact te blijven met de kleinste details van het dagelijks leven.

Het is zeker de moeite waard om te vermelden dat Hofmann bijna 20 jaar als videokunstenaar in theaters en operahuizen werkte. Regelmatige ontmoetingen met bepaalde regisseurs en choreografen hebben onvermijdelijk hun stempel op hem gedrukt. Deze ontmoeting van praktijken leidde in 2017 tot een installatie gewijd aan de creatieve processen van Les Ballets C de la B, Alain Platel en Berlinde De Bruyckere voor nicht schlafen.

Maar het is in Ad Libitum dat de link met het theater nog duidelijker wordt. Pierre-Philippe Hofmann en Mathias Domahidy ensceneren de werkelijkheid letterlijk, in een bijzonder veeleisende en spottende stijloefening. Momenteel werkt hij aan een transdisciplinair project dat choreografie en landschap combineert.