Diederik Peeters

Ondanks zijn diploma in de beeldende kunsten, raakte Diederik Peeters al snel verstrikt in de coulissen van de podiumkunsten. Hij duikt regelmatig op in het werk van collega-kunstenaars, kien vermomd als acteur, performer of artistiek klankbord. Meestal creëert hij echter liever zijn eigen artistieke brouwsels — telkens in samenwerking met zorgvuldig uitgekozen handlangers.

Doorheen de jaren pleegde Peeters uiteenlopende voorstellingen en performances, waaronder Chuck Norris doesn’t sleep, he waits, Red Herring en Apparitions. Peeters staat bekend om zijn pathologische voorliefde voor verwarring: in zijn werk wordt de notie van een vaste, onveranderlijke werkelijkheid consequent ondergraven. Absurditeiten en tegenstrijdigheden stapelen zich op en onthullen een universum in voortdurende transformatie, waar niets is wat het lijkt. In zijn voorstellingen — die telkens een sterke visuele inslag hebben — tast hij graag de grenzen van de theatermachine af. Zijn trilogie (Thriller, Red Herring en Hulk) onderzocht respectievelijk scenografie, geluid en licht als centrale dramaturgische bouwstenen.

Met Confabulations, zijn meest recente project, zet Peeters zijn onderzoek naar illusie, perceptie en het onzichtbare verder. Deze keer gebruikt hij de geschiedenis (en toekomst) van de psychiatrie als toegangspoort tot zijn artistieke doolhof.

Samen met Kate McIntosh en Hans Bryssinck richtte hij SPIN op, een Brussels platform voor artistieke reflectie en ondersteuning. Daarnaast was hij, samen met Anna Czapski, verbonden aan KASK / School of Arts in Gent (BE) voor het onderzoeksproject Futurologie van de samenwerking. Af en toe duikt hij ook op in educatieve contexten aan kunsthogescholen en universiteiten.