Biografie
Christine De Smedt, Liza Baliasnaja en Theo Livesey ontmoetten elkaar in P.A.R.T.S. in 2013. In 2020 begonnen ze samen te werken aan een onderzoek naar ‘Low Intensity Violence’ en momenteel werken ze toe naar een voorstelling getiteld The Third Room, die in deSingel in première gaat, december 2022.
Liza Baliasnaja is choreografe en performer, gevestigd in Brussel. In 2016 voltooide ze het Performing Arts Research and Training Studios (P.A.R.T.S) programma in Brussel en kort daarna begon ze filosofie te studeren aan de universiteit van KU Leuven. Liza positioneert zich in het veld door meerdere rollen – choreograferen, performen, artistieke assistentie, mentorschap en lesgeven.
Theo Livesey, (°1995), is een performer en maker die werkt in dans, theater en het geschreven woord. Sinds zijn afstuderen aan P.A.R.T.S. in 2016, werkt hij nauw samen met Gisèle Vienne als performer en assistent in meerdere werken. Hij construeert zijn eigen werk op het podium en op de pagina, en houdt zich bezig met verschillende collaboratieve werkprocessen.
Het artistieke werk van Christine De Smedt (1963°-B- woont in Brussel) situeert zich tussen dansen/performen, choreograferen, coördineren, organiseren en cureren van artistieke projecten. Als lid van het gezelschap les ballets C. de la B. (Gent, België) van 1991 tot 2012, creëerde ze veel van haar eigen werken, en werkte ze ook samen met o.a. M. Stuart/Damaged Goods, E.Salamon, M. Spångberg, M. Edvardsen, P. Gehmacher, X. Le Roy, V. Miller, J. Ritsema, M. Van Imschoot. Tot op heden is ze nog steeds betrokken als faculteitslid en mentor bij P.A.R.T.S. en begeleidt ze regelmatig kunstenaars buiten de schoolcontext.
In residentie The Third Room
01.01.2023 – 01.01.2023
I think it says a lot about you, that when the question is about responsibility, the next topic that’s brought up is guilt. I find that interesting.I thought you were talking about guilt? I was talking about duty.I heard you say guilt.I said guilt after you said guilt.You did say guilt!I said guilt, but I was not thinking about guilt.Ok. Distinction made. You said it without thinking about it. That’s quite impressive.
Het leven in de hedendaagse westerse wereld is doordrongen van terloops geweld, zo klein dat we het nauwelijks opmerken. Microagressies vermomd in vriendelijke taal, littekens van een gewelddadige geschiedenis in de publieke ruimte, getouwtrek om de overhand te krijgen in een gesprek… Het is geweld dat we ervaren en soms zelf veroorzaken. Het is subtiel, maar stapelt zich op en kan op de lange termijn schade veroorzaken.
The Third Room is een performance waarin Christine De Smedt, Liza Baliasnaja en Theo Livesey onderzoeken wat zij ‘geweld met lage intensiteit’ noemen. Samen schudden ze regels van een gesprek dooreen. Hoe kun je taal gebruiken als middel van verbeelding én van dominantie? In de gecreëerde situaties slingeren de performers heen en weer tussen de posities van dader, getuige en slachtoffer. Ze doorboren de fictie van vrijheid en vreedzaam samenleven dat deel uitmaakt van het westerse sociale ideaal.