Biografie
Nikima Jagudajev (1990) is een in Brussel gevestigde kunstenaar en choreograaf. Hun performance-werk is een gezamenlijke daad van het creëren van werelden waarin onverwachte ontmoetingen plaatsvinden via verschillende, vaak spelachtige structuren.
Jagudajev werkt met en assembleert materiaal dat contra-normatieve infrastructuur wordt. Er spelen dansfrases die zich oneindig in zichzelf vouwen, snacks en dutjes, maar ook spelobjecten zoals een kaartspel en een enorme legpuzzel. Een uitgebreide inzet van de praktijk van verandering met behulp van naaimachine en kruissteek, van het maken van kunstwerken tot het aanpassen van de kleding van bezoekers, verandert de ruimte. In de wereld van film, documentaire, videogame en performance doorkruisen archetypen en avatars, of het nu kosmische personages of 3D-renderingen zijn, zowel digitale als choreografische portalen en drempels. Doodles en doommetal verschijnen in onconventionele proporties en vervormingen en dragen bij aan de mythopoëtische overlevering die voortdurend wordt herbouwd.
Herscholing, of hoe spel, als een geordende activiteit met een doel in zichzelf, de institutie ondermijnt, is het kernconcept van Jagudajevs artistieke praktijk. Hun werken zijn gemaakt om de performer en bezoeker vervulling te laten vinden, in de zin van spelen en het delen van een ervaring van afwijking. Sociale relaties worden opgevat als ruimtelijke relaties; ruimtes worden getransformeerd door sociale interactie.
Deze grootschalige, langwerpige megawerken, altijd van lange duur, vereisen een disruptieve en onbekende aard die vereist dat de interacties die plaatsvinden eveneens onbekend zijn. Performers en bezoekers hangen op de een of andere manier rond in de vreemde en onverwachte aard van deze geconstrueerde werelden. Terwijl mensen komen en gaan, verandert de ruimte van configuratie, waardoor wordt voorkomen dat de interacties verstarren tot sociaal-politieke normen, waardoor de wereld specifiek, desoriënterend en queer wordt.
Jagudajevs werk is vertegenwoordigd in de collectie van mumok – Museum moderner Kunst Stiftung Ludwig Wien in Wenen. Solotentoonstellingen van hun werk waren te zien in onder andere het Westfälischer Kunstverein, Münster (2025), mumok (2024), Accelerator, Stockholm (2024), WIELS, Brussel (2023), Shedhalle, Zürich (2022) en Bergen Kunsthall, Noorwegen (2021). Andere tentoonstellingen vonden plaats in het Kiasma Theater, Helsinki (2025), Kurimanzutto, Mexico-Stad (2020), Centre d’Art Contemporain Genève (2019), MoMA PS1, New York (2018), Human Resources LA (2018), het Whitney Museum of American Art, New York (2017) en het Rockbund Art Museum, Shanghai (2017), en in de context van de Scuola Piccola Zattere, Venetië (2025), Beyond the Black Box in De Brakke Grond, Amsterdam (2024), KAAP’s Dansand! Festival, Oostende (2023), kunstenfestivaldesarts, Brussel (2022), Material Art Fair’s Immaterial, Mexico-Stad (2020), 89+ in LUMA/Westbau, Zürich (2017) en als onderdeel van de Biënnale van Marrakesh, Marokko (2015).
Gepubliceerd werk van Jagudajev omvat « The Backstreet Boys » als onderdeel van het Speculative Histories-tekstcommissieplatform van de Bergen Kunsthall (2021) en mede-uitgegeven door Karmaklubb*, « Relations of Unpredictable Encounters » in het Movement Research Performance Journal (2017) en « the landscape thinks itself in me » in Asad Raza’s Root Sequence. Mother Tongue (Walther König, 2018).
In residentie Basically
01.01.2023 – 01.01.2023
Basically is een doorlopend live-project van Nikima Jagudajev. Het is een process-based corpus van werk dat met elke iteratie transformeert. Het heeft de vorm aangenomen van een tweedaagse performance, een opnamestudio, een residentie, een schoolplein, een picknick op het strand en een zes maanden durende tentoonstelling. Bij elke uitnodiging verandert niet alleen de context, maar ook de inhoud, omdat nieuwe mensen met nieuwe input worden uitgenodigd in het proces. Jagudajev is geïnteresseerd in sociale vormen; sociale relaties als ruimtelijke relaties en hoe we samenkomen op een betekenisvolle en bedachtzame manier. Die noemt hun procesmatige samenwerkingspraktijk re-schooling, samenkomen en devoties delen. Een reconstructie van wat zo velen van ons – sommigen meer dan anderen – als kind is ontnomen: gelach in de gangen tussen de lessen, versieringen in kluisjes en geheimen in de kleedkamers. Re-schooling vereist de inbreng van veel artistieke deelnemers, die met elkaar hun meest gepassioneerde zelf delen, relationele draden naaien en sterke banden opbouwen met zichzelf en anderen.
Door de choreografie van het spel als kader te gebruiken, worden performers (Conduit) en bezoekers (Arrivor) opgenomen in een spel met een open einde. Het opbouwen van de wereld wordt ondersteund door een groep kunstenaars die de speeltuin vormgeven met elementen zoals live muziek en ableton soundscapes, eten, een kaartspel met de naam POWDER, Arcane Clothing, “crits” – kunstkritiek die orakel wordt – niet-lineaire danschoreografieën die in zichzelf vouwen en ongeplande tijd die ruimte laat voor onvoorziene gebeurtenissen. Deze elementen werken als informele uitnodigingen om op verschillende manieren aan de slag te gaan, waardoor de aandacht verschuift en er ruimte ontstaat voor agency en ontologische transformatie. Deze mythopoeïsche wereld is zowel serieus als speels, betoverd met betekenis en vol mods. Iemands ervaring wordt bepaald door zowel de formele eigenschappen van de spelomgeving als de interactie tussen verschillende subjectieve interpretaties. Performers en bezoekers delen dit glibberige universum, maken en hermaken de omgeving; een socialiteit van verschil.
In residentie Whatever
18.04.2026 – 28.04.2026
Voor hun ontwikkelingsresidentie bij C-takt zal Nikima Jagudajev samenwerken met medewerkers Jordan Balaber, Salomon Leondard Poutsma, Amina Szecsödy en Lester St. Louis aan hun volgende album genaamd Whatever. In 2024, tijdens hun tentoonstelling van Actually in mumok in Wenen, begonnen ze met het verzamelen van opnames van bezoekers. Degenen die werden uitgenodigd, werden geïntegreerd via een kaartspel genaamd POWDER, waarbij ze van “The Dealer” de opdracht kregen om zich bij de “Celestial Ferryman” in de opnamestudio aan te sluiten, omdat het muzikale rijk van de specifieke kaart die ze trokken voor een korte periode open was. Nu, in de nasleep van die tentoonstelling, zullen Jagudajev en hun medewerkers deze opnames gebruiken als springplank voor de creatie van nieuwe muziek, een nummer per kaart, die niet alleen een album zal worden, maar zich zal ontwikkelen tot het muzikale landschap van hun volgende grootschalige performancewerk met dezelfde titel: Whatever.