Biografie
Geboren in Japan. Ze studeerde aan de Osaka Universiteit voor de Kunsten. Ze vervolgt haar opleiding in het Centre de Développement Chorégraphique Toulouse/Midi-Pyrénées. Als danseres werkte ze samen met de choreografen Frank Micheletti (Koko Doko, Mondes Monde, Coupures, Archipelago, Tiger Tiger Burning Bright) en Eun Yong Lee en als actrice met regisseur Pascal Rambert (To Lose, Toute la vie, Avant que tu reviens, Libido Sciendi). Ze werkt ook samen met Jean-Frédéric Chevalier, Lorenzo De Angelis en Brune Campos. Tegelijkertijd heeft ze altijd een bepaalde tekenpraktijk gehad. In 2018 begon ze met haar persoonlijke werk. Ze creëerde een trio voor de Indiase dansers YUTEN in 2018, NAKAMI in 2021. Elk van haar projecten vindt zijn oorsprong in haar tekenwerk. Elke serie geeft aanleiding tot een scenografie die ze creëert om het lichaam te introduceren en een stuk te creëren.
In residentie TAMANEGI
18.09.2021 – 05.10.2021
Dit project begint met een tekening die ik maakte terwijl ik dacht aan mijn vader die vocht tegen zijn ziekte en de leden van mijn familie die om hem heen bleven om hem te omringen en hem het beste te geven dat ze hadden. TAMANEGI betekent “ui” in het Japans. Op dit specifieke moment tekende ik mijn familie als een ui, alsof de ui de structuur van familierelaties vertegenwoordigde.
Uit de gemeenschappelijke wortel komt een preekstoel te voorschijn waarvan de lagen breder worden maar in dezelfde richting groeien. Elk van de lagen beweegt zich geleidelijk weg van het centrum en beschermt alle andere, tot aan de kleinste die het hart van de structuur vernieuwt. Zoals in een gezin waar de ouderen de jongere beschermen. Evenzo is het dunner worden van de uienhuid naarmate het groter wordt vergelijkbaar met hoe we zwakker en zwakker worden naarmate we ouder worden.
Er is met name een begrip dat me erg interesseert en dat ik niet in het Frans kan vertalen.
“見守る/MIMAMORU” Dit woord is samengesteld met twee kanji (ideogram):
見る(MIRU) = kijken, en 守る(MAMORU) = beschermen.
Het is een soort aandacht/actie die bijna ongrijpbaar is en toch heel concreet, echt. Een attentie waarvan we nooit zeker zullen zijn dat ze die hebben gekregen en die niettemin constitutief is.
Het is typisch dit soort onzichtbare en onuitsprekelijke activiteit die familiebanden beheerst en die ik plastisch en choreografisch wil formuleren om het te delen.
Net als in mijn vorige show, zullen poppen op menselijke maat een dialoog aangaan met mijn lichaam, maar hier om een representatie van familiestructuren en dynamiek te construeren; structuren waarin verstrengelde levens al bestaan en plaats maken voor elkaar, verdwijnen en sporen achterlaten die volgende generaties zich opnieuw toe-eigenen.