Biografie
Gosie Vervloessem woont en werkt in Brussel. Ze studeerde pedagogische wetenschappen aan de KULeuven, audiovisuele kunsten aan Sint Lukas Brussel en Advanced Performance and Scenography Study aan a.pass in Brussel. Tijdens haar opleiding aan Sint Lukas verkende Gosie via het onderwerp cartografie de wereld van ordenings- en classificatiesystemen. In 2010 begon Vervloessem te werken onder de noemer Domestic Science Club. Daarmee toert ze alleen of samen met anderen en werkt ze lezingen, performances, workshops, recepten en installaties uit. Ze experimenteert steevast met de wetten van de fysica voor huishoudelijk gebruik, het is het basisrecept van alle presentaties. Vervloessem observeert en bevraagt natuurlijke fenomenen, om hun onderliggende werking te begrijpen en om ze uiteindelijk op miniatuurschaal te reconstrueren.
Meer info
Foto: Jef Boes
In residentie The Horror Garden
05.10.2018 – 05.10.2018
Gosie Vervloessem (1973) onderzoekt het concept van de keuken als vrijplaats en speelterrein voor ongenode gasten door invasieve soorten te introduceren in huiselijke kring. Welke waarden liggen ten grondslag aan invasie-ecologieën en hoe worden deze waarden toegepast of ontkend bij het bakken van een appeltaart? Momenteel onderzoekt Gosie hoe invasieve soorten haar onderzoek kunnen openbreken en plaats kunnen maken voor nieuwe vormen van ontmoeting. Enkele maanden lang wandelt zij door de tuin en het archief van Plantentuin Meise om thema’s om te spitten die te maken hebben met plantenexotisme, hybriditeit, naturalisatie, …
The Horror Garden is een ‘investigative workshop’ over de relatie tussen mensen en planten en stelt een aantal belangrijke zaken in vraag. Behandelen mensen planten met genoeg respect? Voelen planten zich herkend en begrepen door mensen? Kan de relatie tussen mensen en planten de onbegrensde wederzijdse exploitatie overstijgen? Wat kunnen we leren over onszelf als we planten beschouwen als significant other en tot welke vormen van horror kan dit leiden ? Wat gebeurt er als planten zich uit de achtergrond van onze huiskamers losrukken ? Bij het zoeken naar een antwoord op deze vragen doet Vervloessem beroep op een aantal horrorfilms waarin planten ons de stuipen op het lijf jagen. Soms vallen ze ons frontaal aan, maar dikwijls schuilt de horror in onheilspellend wuivende takken en ritselend struikgewas. Kolonisatie loopt als een rode draad doorheen de workshop: kolonisatie van territorium door mensen en planten, kolonisatie van organismen, lichamen en geesten, … Volgens Vervloessem zijn er drie locaties waar de menselijk-vegetale relatie tot een climax komt, d.w.z. waar de relatie tussen mens en plant een grimmige vorm aanneemt: het natuurreservaat, de plantage en de botanische tuin, plaatsen met een directe link naar een koloniaal verleden. Plaatsen, waarin de relatie tussen de mensen en planten strak afgelijnd lijkt. Althans zo lijkt het. Maar, is dat ook zo?
In residentie HORROR & ANTROPOCEEN
25.05.2020 – 31.05.2020
Het vertrekpunt van deze collectieve residentie is de vraag: als de wereld zich als ramp manifesteert en daardoor quasi ondenkbaar wordt, hoe kunnen we die wereld dan toch proberen te begrijpen? De effecten van klimaatverandering en een fenomeen als de recente uitbraak van het coronavirus COVID-19 drijven het ondenkbare op de spits: we worden ons meer en meer bewust dat ons leven zich afspeelt in een wereld die tegelijk menselijk en niet-menselijk is. Hoe begrijpen we die intense verstrengeling? Hoe hier en nu in de wereld navigeren?
Kan het horrorgenre – als plek waar de paradoxale gedachte van het ondenkbare vorm krijgt – ons hierbij helpen? Sterke horrorverhalen voeren vaak detectives op die op één of andere manier ontsporen. Dit is hun kracht: ze banen zich een weg door de chaos, maar zijn pas echt in topvorm als ze het monster in zichzelf de vrije loop laten. Wat kan dit betekenen voor de positie van de kunstenaar, voor de ontwikkeling van artistiek werk en onderzoek?