Biografie
Eilit Marom is een beeldend kunstenaar gevestigd in Nederland en werkt transdisciplinair inbeeldende kunst, performance en participatieve vormen. Haar taakgerichte praktijk, Unforbidden Pleasures,richt zich op het heroveren van over het hoofd geziene vrijheden door middel van belichaamde ervaring. Met directe, bewusteacties zoals luisteren, aanraken of het verplaatsen van de aandacht, plaatst ze natuurlijke lichamelijke kennis op de voorgrond alszowel materiaal als methode.
Marom, opgeleid in dans aan de ArtEZ Hogeschool voor de Kunsten (NL), creëert belichaamde, collectief gedrag en ervaringen die bewegen tussen beweging, stem, tekst en textiel. Haar werk is gepresenteerd in onder andere Het Nationale Theater, Korzo, SeeLab, iii, Helmhaus Zürich en Unfair Amsterdam. Ze is lid van het kunstenaarsinitiatief Helicopter in Den Haag. Artistieke Praktijk
Mijn praktijk, Unforbidden Pleasures, is een evoluerende verzameling choreografische opdrachten en participatieve ontmoetingen die ernaar streven verwaarloosde vrijheden terug te winnen. Unforbiddening suggereert het terugwinnen van wat impliciet of expliciet is beperkt – door sociale normen, politieke structuren of persoonlijke remmingen. Met simpele, bewuste handelingen zoals luisteren, aanraken of het verplaatsen van de aandacht, breng ik natuurlijke lichamelijke kennis naar de voorgrond als zowel methode als materiaal. Voortkomend uit een langdurige bewegingspraktijk, ontwikkelde mijn werk zich via sensorisch onderzoek, lichaamstaal en storytelling, en bewoog het zich richting taakgerichte belichaming. Het wordt gevormd door feministische pedagogieën, belichaamde kennissystemen en sociaal geëngageerde kunstpraktijken. Ik werk vaak met gemeenschappen en medewerkers, en behandel deelnemers als metgezellen die de praktijk uitbreiden met hun eigen interpretaties en aanwezigheid.
Recente werken zijn onder andere Throwing and Catching, dat cycli van hergebruik van materialen onderzocht op Festival Wasteland; Een traditie naspelen, zich bezighouden met de generatieoverdracht van beleefd erfgoed door middel van textiel en gebaren; I NEVER WANNA DANCE AGAIN, een voorstelling die menselijke imperfectie omarmt door middel van collectief zingen in Het Nationale Theater; en Slowly Letting Go of Something, een stille weerspiegeling van afscheid in Baanhof. Elk werk is contextgevoelig en ontvouwt zich in tentoonstellingsruimtes, performancelocaties of locatiegebonden ontmoetingen.
De afgelopen jaren heeft mijn praktijk zich uitgebreid met borduurwerk op huishoudelijk textiel en audiogidsen, waarbij objecten fungeren als dragers van herinnering, resonantie en inscripties van geleefde ervaringen. Door samen te werken met zowel professionele als niet-professionele performers, breid ik mijn praktijk uit naar lesgeven, publieke programma’s en langdurige samenwerkingen. In deze formats cultiveer ik radicaal belichaamde agentuur, sociabiliteit en het politieke potentieel van doelbewuste actie.
In residentie Only when you feel it
09.02.2026 – 20.02.2026
Only When You Feel ItResidentieproject van Eilit Marom en Andrzej Konieczny
Only When You Feel It is een performatieve omgeving waar beweging, geluid en technologie samensmelten tot een levend systeem. Twee performers en een computergegenereerde code vormen samen een ruimte die luistert, reageert en evolueert – een omgeving die energie waarneemt in plaats van taal.
Kunstenaars Eilit Marom en Andrzej Konieczny ontwikkelen een feedbackgebaseerde code die sporen van beweging en stem vastlegt en vertaalt naar verschuivend geluid en licht. De fysieke acties van de performers genereren veranderingen in ritme, toon en nabijheid, terwijl de code reageert als een actieve agent – soms echoënd, soms weerstand biedend, altijd de sfeer waarin ze samen leven transformerend. Binnen dit evoluerende landschap verkennen de twee performers episodes van sociale invloed: de aantrekkingskracht van synchronisatie, de spanning van weerstand en de subtiele krachten van overreding. Hun lichamen bewegen door gekleurde plexiglas panelen die de perceptie filteren en de zichtbaarheid veranderen, waardoor fysieke interactie verandert in een choreografie van invloed en reactie. De residentie richt zich op de belichaamde dialoog tussen menselijke lichamen en digitale systemen – op hoe energie beweegt vóór gedachten, en hoe we elkaar waarnemen via onzichtbare frequenties. De stemmen en gebaren van de performers worden continu opgenomen, herhaald en gemoduleerd, waardoor een responsief ecosysteem ontstaat waarin mensen en code hun invloed delen.
Only When You Feel It nodigt het publiek uit om te luisteren en te observeren binnen dit cybernetische terrein – om te ervaren hoe invloed zich door lichamen, geluiden en ruimtes beweegt.
