Nocturnes for a society

Met onze stemmen weven we een nachtelijk klanktapijt en gebruiken het als deken om onder te kruipen en in een bijzondere slaap te verzinken met de geluiden van de stad op de achtergrond. Geluidskunstenares Myriam Van Imschoot en scenograaf Lucas van Haesbrouck bouwen verder op de erfenis van de Amerikaanse componiste en geluidsactiviste Pauline Oliveros naast andere rijke tradities die in samenklank een oeroud recept zien voor verbinding tussen mensen. Het publiek speelt een onmisbare rol: in interactie met elkaar, met objecten en met de ruimte vertolken ze een partituur en brengen bijna ongedwongen verbazingwekkende texturen en sferen vol details tot stand. De nocturne gaat een eigen leven leiden en loopt als een spoor verder door de nacht, in de verschillende stadia van rust en slaap. De omgeving voedt dit gebeuren als een oase van licht, schaduw, klank, textiel, reverie, waar associaties vrij gedijen. Synesthesie wordt sociale mogelijkheid.