Ellen Schroven werkt momenteel aan Berg: een landschapsexpeditie, schatplichtig aan de ‘Patafysica en verankerd in negen Belgische en Nederlandse dorpen en gehuchten die de naam ‘Berg’ dragen.

Kijkend, schrijvend, dromend, tekenend en filmend onderzoekt ze de verschillende bergomgevingen. Ze gaat er na of de snelheid waarmee de wolken in de ochtend voorbijglijden, een invloed heeft op het verloop van de rest van de dag, stelt kleurkaarten samen van geologische formaties in holle wegen, vangt klanken op waarmee de wind het licht doorheen de fladderiepen jaagt, achtervolgt glazenmakers en variabele waterjuffers in een fossiele riviervallei, kopieert stapsgewijs de meanderende Demerlijn tot de avond valt, en onderzoekt de donkerte van de nacht in de enige Berg die gelegen is in een dal.

Om potentiële bergvluchtroutes te ontrafelen en wereldkundig te maken, wordt de hulp ingeroepen van een Rietblazer, een Pianist, een Filosoof en een Kosmonaut.

Berg zet in op verbinding: tussen mensen, tussen landschappen en tussen negen dorpen, die op het eerste gezicht niets anders met elkaar gemeen hebben dan hun naam. Door al makend, wandelend, sprekend, zwijgend, en spelend heen en weer te denken over de grenzen van disciplines heen, wordt geprobeerd een caleidoscopisch beeld in het leven te roepen dat recht doet aan de fragiliteit, intensiteit en gelaagdheid van de natuurlijke omgeving waar wij (niet meer dan) een onderdeel van zijn. In het beste geval leidt deze meerstemmigheid niet alleen tot een andere weerspiegeling en verbeelding van het landschap, maar reikt ze ons in het verlengde daarvan ook nieuwe inzichten en manieren aan om de toekomstige wereld zelf op een constructieve manier mee vorm te geven.

De expeditie vertrok bij één woord, waaierde uit naar een collectief artistiek traject, en werd gaandeweg – via retrospectieve kruispunten en een zeiltocht die van start ging in de jaren ’30, maar nooit werd afgerond – ook een studie van de duur tussen verschillende punten in de tijd.