Biografie
Evelien Cammaert (Brussel, 1986) is performance -en installatiekunstenaar. Ze studeerde in 2010 af als fotograaf (Narafi Brussel) en in 2016 als performer (Toneelacademie Maastricht). Met haar achtergrond in beide disciplines gaat ze op zoek naar hybride talen in performances en scenografische constellaties. Ze onderzoekt hoe deze verschillende werkelijkheden met elkaar in dialoog gaan en hoe ze onze perceptie kunnen versterken en transformeren. Een terugkerend thema in haar werk is een focus op onze beleving van tijd. Door het tempo in haar performances te vertragen, het zelfs bijna stil te leggen, wil Evelien zichzelf en de toeschouwer uit de dagelijkse versnelling trekken om een collectieve concentratie te creëren waarin ruimte ontstaat voor een nieuwe tijdsordening. Ze zoekt interacties op tussen verleden en heden, herinnering en momentbeleving of maakt ruimtelijke interventies die inspelen op tegenstellingen als groot en klein, dichtbij en veraf.
Meer info
Foto: Evelien Cammaert
In residentie Grammatica
13.04.2018 – 13.04.2018
Performance-artieste Evelien Cammaert en beeldend kunstenaar Joris Perdieus maken samen een intrigerende en verstilde performance, die het publiek onderdeel maakt van de installatie.
In een intrigerende, verstilde installatie ontleden ze het creatieproces van een kunstwerk. Op een leeg canvas draperen ze een compositie van verschillende gekleurde doeken. Door een liveprojectie ontstaat een compositie van licht, kleur, tijd en ruimte. Grammatica is een laboratorium voor de relatie tussen kunstwerk, kunstenaar en publiek.
In residentie Slide
01.01.2020 – 01.01.2020
Een ruimtelijke performance- setting waarin kaders, schaduwen, beelden, vlakken, lichtbronnen en bewegende objecten in dialoog gaan met elkaar en met de toeschouwer. Terwijl scenes in beweging worden gebracht door de performer, wordt een duister landschap zichtbaar.
In de eerste fase van het creatieproces begon Evelien Cammaert met het fotograferen op 35mm dia film. Een medium dat tegelijk direct en mysterieus is. Een dia, dat letterlijk “direct, rechtdoor, zonder omwegen betekent”, levert een transparant beeld op dat meteen zichtbaar wordt, simpelweg door er licht doorheen te schijnen. Anderzijds heeft het beeld, van het moment van opname totdat het geprojecteerd wordt door een diaprojector, een mysterieuze weg afgelegd. Op een dia film, ook wel omkeerfilm genoemd, wordt eigenlijk eerst een negatief beeld vastgelegd en ontwikkeld in de donkere kamer. In plaats van de negatief ontwikkelde delen te fixeren, worden ze weer weggehaald en opnieuw ‘belicht’ waardoor ze na een tweede ontwikkeling omgekeerd zijn tot een positief beeld. Het resultaat verschilt van labo tot labo, van lichtbron tot lichtbron en van het vlak en kader waarop of waardoor het beeld geprojecteerd wordt. Het mysterie van fotografische beelden en de invloed van sfeer, van tijdsgebonden en ruimtelijke omstandigheden op onze waarneming, is het onderzoeksgebied van dit werk. De grens tussen concreet en abstract wordt vertroebeld door het duister. Je begeeft je in een universum van steeds veranderende, schilderachtige beelden, dia projectoren, scenes, vlakken, licht –en schaduwvlekken, vervormingen, dimensies en perspectieven. Kunnen we de schemerige en onzekere realiteiten leren kennen en waarderen door ons anders te verhouden tot tijd en licht?
Het publiek wordt gedurende de voorstelling traag meegezogen in het kijken en manipuleren van beelden. Teksten roepen associaties op met “thuis” en het peilen naar beelden die het geheigen schragen – vertrouwd en o zo vreemd.
