Biografie
Collectief Elan(d) is een Gents performerscollectief. Binnen dit collectief verenigen zich drie vrouwelijke makers/performers met een achtergrond in choreografie, regie en creatieve therapie. Chloé Geers, Jitse Huysmans & Katrijn De Cooman vormen een ongewone combinatie, maar één die speelse performances oplevert, waarin het publiek de hoofdrol krijgt. Ontmoeting loopt als een rode draad doorheen hun werk, waar ze bewust de passieve rol van het publiek doorbreken en spelen met alternatieve publieksopstellingen.
Deze drie bundelden hun krachten voor het eerst in 2015 en creëerden ‘The Girl With Too Many Bags’. Een jaar later bouwden ze verder aan deze performance tijdens een residentie in Croxhapox Gent en speelden ze op de Makersdag#3 in Het Huis Utrecht. Daaropvolgend resideerden ze in Kunstencentrum De Vooruit en zo kwamen ze tot ‘In between spaces’. Met deze voorstelling gingen ze in première op TAZ#2017 (jong werk). Daarna was ‘In between spaces’ te zien op Radar festival (CC Mechelen), op het Jonge Hartenfestival (Groningen), Frascati (Amsterdam), CAMPO (Gent), CC De Schakel, (Waregem) Het Huis Utrecht, CC Wevelgem, CC De Steiger (Menen) (ism De Figuranten), Schouwburg Kortrijk & in het Leietheater te Deinze.
Op 18, 19 en 20 december 2019 ging hun tweede productie ‘Loving is Allowed’ in Première onder 10X10 (Kunstencentrum De Vooruit & LOD Muziektheater) in LOD Muziektheater.
Katrijn De Cooman (°1991, BE) behaalde in 2016 haar master Autonome Vormgeving aan het KASK te Gent. In 2018 studeerde ze af als theaterdocent/regisseur aan Toneelacademie Maastricht. Naast Collectief Elan(d) werkt ze als (teken)model en als freelance (bewegings)theaterdocent/ maker/ speler bij o.a. Kopergietery, Wisper, Schouwburg Kortrijk, Het Paleis, Veerman, Odisee Hogeschool, NTGent, Victoria Deluxe en Platform K.
Chloé Geers (°1991, BE) studeerde na haar studies aan het MUDA kunstsecundair, choreografie aan de Fontys Hogeschool voor de Kunsten te Tilburg. Ze werkt als dansdocent bij het MUDA kunstsecundair en DKO STAP Roeselare. Naast Collectief Elan(d) is ze actief als danser en maker in diverse projecten. Ze werkte onder meer samen met Opera Gent, Platform K, Julie Cafmeyer, Mus-e Belgium en Deewee.
Jitse Huysmans (°1991, BE) behaalde in 2016 haar Banaba in dramatherapie en werkte tot voor kort als dramatherapeut binnen de forensische zorg. Ze zet het krachtig medium drama in bij verschillende doelgroepen. Zo maakte ze o.a. sociaal artistieke voorstellingen i.s.m. Stad Gent, OCMW en Kras & speelt ze mee in een theatervoorstelling over justitie van U move 4 Peace (Pax Christi). Momenteel werkt ze als theaterdocent bij diverse organisaties zoals STAP Roeselare, het scheldeoffensief, Schouwburg Kortrijk, NTGent & Veerman.
Meer info
Foto: Rudy Carlier
In residentie I think we need to talk
05.01.2021 – 10.01.2021
‘Een tafel staat altijd ergens, er mag wat rommel op liggen en de mensen die errond zitten, mogenbehoorlijk veel van elkaar verschillen – alleen al daarom hoeven ze niet alles aan tafel te vertellen –maar zonder zo’n tafel zou de wereld feitelijk geen wereld meer zijn. De wereld zou onzichtbaar en ongehoord zijn geworden.’ – Hannah Arendt
Onder de noemer I think we need to talk wil Collectief Elan(d) theatrale en beeldende interventies creëren die op een poëtische en soms absurdistische manier contact herstellen in de publieke ruimte. De publieke ruimte dient daarbij als decor én als podium. De interventies bewegen zich op de grenzen tussen architecturale sculptuur, sociaal experiment, theater en choreografie. I think we need to talk wordt een theatraal en choreografisch spel waarbij toeschouwers op basis van een open script doorheen de stad trekken en onderweg een installatie bouwen, andere mensen ontmoeten, met een nieuwe blik naar de omgeving kijken en ten slotte ervaringen delen.
In I think we need to talk wordt alles op tafel gelegd. Het wordt een performance over de onmogelijkheid om alles te vatten in woorden. Over de beperkingen van taal. Over de grote en kleine verhalen van mensen. Over onze drang naar verbinding. Over begrepen willen worden en willenbegrijpen. Over communicatie, zowel verbaal als non-verbaal. Collectief Elan(d) vraagt zich af hoe er in deze tijden nog met elkaar wordt gecommuniceerd. Hoe gaan we met elkaar om? En hoe heeft de coronacrisis onze manier van connecteren beïnvloed? Hoe kan de openbare ruimte op een nieuwe manier ontmoeting theatraal verbeelden en mogelijk maken?
